NNVO werkt continu aan de kwaliteit en het efficiënter inrichten van de opleidingen. Omdat we in Nederland de enige zijn die de opleiding tot VTS-operator aanbieden, is het van belang dat we zo nu en dan eens kijken bij onze collega’s in andere landen. Toen NNVO door iemand uit ons netwerk werd uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in Canada, was de interesse al gauw gewekt. De Canadese collega’s hanteren een trainingssystematiek waarbij cursisten elkaar trainen. Daar wilden we meer van weten.
Eind november stapten wij, Andreas Keller, hoofd VTS-opleidingen en onderwijskundige Renée Rijkhoek, in het vliegtuig naar Canada. We waren een week lang te gast bij de Canadian Coast Guard, die verantwoordelijk is voor VTS in Canada. De reis begon in Halifax (provincie Nova Scotia), waar we een bezoek brachten aan de verkeerscentrale. Het werd ons direct duidelijk dat het verkeersaanbod weliswaar minder intensief is, maar het vooral de elementen der natuur zijn die het werk als VTSO complex maken. Zo hebben de Canadezen vanaf januari t/m juni/augustus te maken met ijsbergen die zuidwaarts drijven, walvismigraties en extreem weer. Vanwege het laatste heeft elke VTS-post een destress positie door de vele incidenten die op zee plaatsvinden. Op deze positie komen de nood- en spoedmeldingen binnen.
Twee talen
Daarnaast heeft de oostkust van Canada vele visgronden waar intensief op krabben en kreeften wordt gevist. Om het nog complexer te maken, zijn sommige posten Franstalig, sommige Engelstalig en de anderen tweetalig. Bovendien kent Canada zoveel dialecten dat men met ‘gewoon’ Frans of Engels er nog niet is. Daarom is het belangrijk dat iedere VTS-operator goed Engels en Frans spreekt. Dit maakt de werving van cursisten ingewikkeld, omdat niet iedereen tweetalig is in Canada. Om die reden werft men ook niet-nautische mensen voor dit beroep.
Elkaar trainen
Woensdag was dé dag waar wij maanden naar uitgekeken hebben; het bezoeken van de VTS-opleiding bij de Canadian Coast Guard College in Sydney. Hier observeerden we dat cursisten elkaar inderdaad trainen op de simulator. Door middel van pop-ups in het beeldscherm waarop een deel van het script verschijnt, weet de cursist die de coach-rol heeft wat hij dient te zeggen. Er is een coach die dit monitort en aanwezig is voor vragen. Aan de andere zijde van het lokaal regelen de cursisten op de VTS-posities het scheepvaartverkeer. Ook aan die zijde zijn coaches aanwezig die monitoren en vragen beantwoorden. Het voordeel van deze werkwijze is dat dit minder inzet van coaches vergt. Er zijn nog een aantal andere onderwijskundige voordelen, maar ook nadelen.
Kennis uitwisselen
Het was een zeer leerzaam werkbezoek, dat ons een fijne sparringpartner rijker heeft gemaakt. We hebben veel kennis uitgewisseld met elkaar, vooral op onderwijskundig gebied. Het is interessant te ervaren dat - ondanks de vele kilometers en grote hoeveelheden oceaanwater tussen ons - wij met dezelfde uitdagingen worstelen zoals tweetaligheid op de vaarweg, werving en selectie. Op dat vlak hebben we met elkaar onze inzichten gedeeld. We zijn tot de conclusie gekomen dat het inderdaad mogelijk is dat cursisten elkaar trainen. We hadden echter nooit de manier kunnen bedenken waarop de Canadezen dit doen, namelijk door pop-ups in het beeldscherm. Dit is een interessant inzicht dat we wellicht verder kunnen uitwerken. Wat ons tot slot is opgevallen, is dat wij in Nederland een prachtig doordacht onderwijsmodel hanteren in onze VTS-opleiding.
